เกี่ยวกับหลักสูตร:

ความคิดเศร้าๆ ที่เต้นได้…
อาร์เจนติน่าเป็นการเต้นแบบคู่ มีอายุประมาณ 100 ปีมาแล้ว ถือกำเนิดขึ้นที่เมืองท่าบัวโนสไอเรส (อาร์เจนติน่า) และมอนเตวิดีโอ (อุรุกวัย)
เมื่อ 2 ทศวรรษที่ผ่านมา การเต้นแทงโก้กลับมาเป็นที่นิยมอีกครั้ง และเป็นที่แพร่หลายอย่างมากในเมืองสำคัญต่างๆ ทั่วโลก

เกี่ยวกับการเรียน:

• ออกกำลังกายวอร์มอัพเพื่อช่วยให้ร่างกายมีสมดุลย์มากขึ้น และช่วยการเคลื่อนไหวของมือและเท้า
• ออกกำลังกายวอร์มอัพกับคู่เต้น
• เริ่มเรียนรู้การเคลื่อนไหว การปรับแปลงท่าเหล่านั้นอย่างเป็นขั้นตอน
• รูปแบบต่างๆ ของท่าเคลื่อนไหว – ทบทวนท่าที่เรียนไปก่อนหน้านั้น
• ดัดแปลงท่าเก่าและท่าใหม่เข้าไว้ด้วยกันให้มีความซับซ้อนมกยิ่งขึ้น
• นอกจากนี้ยังรวมการเต้น Milonga และ Tango Vals เข้าไว้ในหลักสูตรด้วย

เกี่ยวกับหลักสูตร:

หลักสูตรสำหรับผู้เริ่มต้น / หลักสูตรสำหรับผู้มีประสบการณ์

สไตล์:

อาร์เจนทีน แทงโก้ และ ซาลอน สไตล์

การเรียนการสอน:

ชั่วโมงเรียน 3 ครั้งต่อสัปดาห์ ในตอนเย็น เป็นเวลา 2 สัปดาห์ ครั้งละ 90 นาที

คุณประโยชน์:

ซาบซึ้งถึงความสนุกสนานและความงดงามเมื่อร่างกายเข้ามาประสานกันอย่างกลมกลืน

ยูนิฟอร์ม:

เสื้อผ้าหลวมสบาย และรองเท้าแทงโก้

ความเป็นมาของแทงโก้ โดย ลอรี ฮิคคีล่า

แทงโก้(การเต้นจังหวะ”Baille Con Carte”) เป็นหนึ่งในการเต้นที่น่าหลงใหลมากที่สุดในการเต้นหนึ่ง มีต้นกำเนิดในประเทศสเปนและมอร็อคโค การเต้นแทงโก้เป็นที่รู้จักในอเมริกาโดยชาวสเปนและในที่สุดก็กลับมาสู่สเปนอีกครั้งด้วยอิทธิพลของพวก Black และ Creole
ในช่วงศตวรรษที่ 19 แทงโก้เป็นการแสดงเดี่ยวของผู้หญิงเท่านั้น แต่ต่อมา Adualisian Tango ก็เริ่มที่จะเต้นแบบเป็นคู่ และก็ถูกมองว่าไม่ถูกต้องตามศีลธรรมเพราะเป็นดนตรีที่เกี้ยวพาราสีกันมากเกินไป
บอลรูม แทงโก้ มีต้นกำเนิดมาจากชนชั้นล่างของกรุงบัวโนสไอเรส โดยเฉพาะใน”Bario de las Ranas” โดยมีจุดเด่นที่ผู้หญิงจะสวมกระโปรงฟูฟ่อง และ บู๊ทที่สูง
มีเรื่องเล่ากันว่าการเต้นแทงโก้มีต้นกำเนิดมาจากพวกคาวบอยในอาร์เจนติน่า พวกเขาจะใส่กางเกงที่มีลักษณะเฉพาะและเมื่อเวลาที่เดินก็จะทำให้เขาทั้งสองสีกัน พวกเขามักจะไปเที่ยวคลับที่แออัดไปด้วยผู้คนและขอให้ผู้หญิงเต้นรำ พวกเธอจะเต้นในวงแขนด้านขวาของเขา เชิดหัวไปด้านหลังเล็กน้อย โดยเธอจะโอบรอบสะโพกต่ำของเขาด้วยมือขวาและพยายามเบียดชิดกับกระเป๋าของเขาเพื่อรอว่าเขาจะจ่ายให้กับเธอที่เธอยอมเต้นรำกับเขา ส่วนพวกเขาต้องเต้นเป็นวงล้อมเล็กๆ เนื่องจากมีพื้นที่แคบและเต็มไปด้วยโต๊ะกลม
การเต้นแทงโก้แพร่หลายออกไปทั่วทวีปยุโรปในช่วงทศวรรษ 1900 และเริ่มเป็นที่นิยมอย่างมากในนิวยอร์คเมื่อฤดูหนาวระหว่างในช่วงปี 1910-1911 ซึ่งมีนายรูดอล์ฟ วาเลนติโน ทำให้แทงโก้เป็นที่นิยมอย่างมากในปี 1921
เมื่อเวลาผ่านไปและดนตรีเริ่มที่จะอ่อนกระแสลง การเต้นรำในที่สุดก็ได้รับการยอมรับมากยิ่งขึ้นแม้กระทั่งในอาร์เจนติน่า
สไตล์ต่างๆ ของแทงโก้ : อาร์เจนติน่า ฝรั่งเศส โกวโชว และอินเตอร์แนชั่นแนล อย่างไรก็ตาม แทงโก้ได้กลายเป็น ”มาตรฐาน”ของอเมริกันโดยไม่คำนึงว่าจะมีต้นกำเนิดมาจากที่อื่น และรูปแบบที่ดัดแปลงมาเป็นของอเมริกันนี้เป็นรูปแบบที่รวบรวมเอาสิ่งที่ดีที่สุดของแต่ละส่วนเข้ามาไว้ด้วยกัน โดยมีเป้าประสงค์ของการเต้นรำที่ดีเฉกเช่นกับการเต้นอื่นๆ คือ ประการแรกการเต้นจะต้องเข้าจังหวะได้ดีกับดนตรี ประการที่สองจะต้องมีจุดเด่นที่ทำให้การเต้นแทงโก้แตกต่างจากการเต้นรำประเภทอื่น ประการที่สามคือจะต้องทำให้เพลิดเพลินและสนุกสนาน
กลุ่มวลีในดนตรีเป็นสิ่งที่สำคัญมากของดนตรีแทงโก้ ดนตรีแทงโก้โดยส่วนมากจะประกอบด้วยกลุ่มวลีประมาณ 16 ถึง 32 จังหวะ ดนตรีแทงโก้เปรียบเสมือนเรื่องราวที่จะประกอบไปด้วยกลุ่มข้อความ (กลุ่มวลีหลัก) และกลุ่มของประโยค (กลุ่มวลีรอง) และเครื่องหมายจุดที่ท้ายประโยคพื่อบอกตอนจบของแทงโก้
สำหรับการเต้นโชว์ นักเต้นแทงโก้จะต้องสร้างความสัมพันธ์ทีแน่นแฟ้นเชื่อมต่อกับตัวดนตรี การเต้นและผู้ชม ผู้ชมจะสามารถเข้าถึงความงดงามนั้นได้ก็ต่อเมื่อนักเต้นหรือตัวผู้แสดงรู้สึก เข้าถึง และฉายภาพความสัมพันธ์นั้นออกมาให้ ดังนั้นแทงโก้จึงเป็นการเต้นเพื่อความสนุกสนานของตนเอง – – และของผู้อื่น
“แทงโก้เป็นการเต้นที่ง่ายที่สุด ถ้าคุณเกิดเต้นพลาดและเริ่มสับสน คุณก็แค่แทงโก้ต่อไป” (อาล ปาชิโน จากภาพยนตร์เรื่อง “The scent of woman”) ภาพยนตร์ที่สะท้อนและพาดพิงถึงการเต้นแทงโก้ เช่น “The scent of woman” “Evita” โดยมาดอนน่า และ “True lies” โดยอาร์โนลด์ ชวาร์ชาเนกเกอร์

Uniform items available in the Dance Centre Shopping Gallery